Kötü – İyi, Ruhlar ve Cinayetler! (Episode – 3) Bâde içen âşık, saz çalmayı ve şiir söylemeyi rüyasında öğrenir, bir mahlas alır ve şiirleri bu ilahi kaynağa dayandırıldığı için ruhani bir otorite kazanır. Şiirlerdeki sözler, artık sadece kendisinin değil, “Hak’ın söylettiği dil” olarak görülür. Sabah Güneş’i doğurmak üzereydi. İnce bir rüzgar üst komşumun balkonuna astığı…

Her Masa Bir Sondur. Merhaba sevgili okur, neler olup bitti bir bilseniz… Dağlar mı devrilmedi; tepeler mi aşılmadı; canlar dişlere mi takılmadı… Yok yine de Necmi Abi ikna olmadı. Yapma dedik abi, etme dedik abi, kılma dedik abi, eyleme dedik abi… Yaptı, etti, kıldı ve hatta eyledi. Gelelim mi şimdi sadede; Evet, Necmi Abi yaptıklarının…

Kötü – İyi, Ruhlar ve Cinayetler! (Episode – 2) Nadya’nın yaşadığı eve gitmiştik.Camları kırık, duvarları küflenmiş bir apartmanın son katıydı. Kapıyı itince ağır bir rutubet kokusu ve sessizlik karşıladı bizi.Duvarlar tamamen gazete küpürleriyle kaplıydı. Her biri bir kadın cinayeti haberiydi.Yüzler, isimler, kan lekeleriyle karışmış manşetler… “Eski sevgilisi tarafından öldürüldü.”“Boşanmak istediği için bıçaklandı.”“Mahkeme kararı yoktu, koruma…

“Orfizm’e göre <Ruh> ilahi bir kökene sahiptir ve dünya yaşamı bir tür ceza veya arınma sürecidir. Beden öldükten sonra ruh tanrısal bir aleme dönecektir.” Tüm hikaye böyle başlıyordu. Nadya’yla ilk defa karşılaşıyordum. Yorgundu. kütüğün üzerinde oturuyordu. Üzerindeki kıyafetler çamur içindeydi. Beni farketmesine rağmen kafasını kaldırmadı. Ormanın derinliklerinden gelen rüzgar saçlarını savurmak istiyordu ama saçlarının ıslaklığı…

            “Hiçbir şeyin başlangıcını hayal edebilir misiniz ?” diye derse başlamıştı felsefe kulübü başkanı Asya. O zaman bu soruya cevap verememiştim.             Sabah uyanılması gereken en erken saatlerden biriydi benim için ve uyanmıştım. Telefonumun zil sesinden nefret ettiğimi bu saatte aranınca anladım. Arayan cinayet bürodan Asım’dı. Benden pek hazzetmeyen Asım sabahın bu saatinde neden arasın…

Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak biliyorum. Geriye dönüp baktığım zaman aklıma gelen tek şey “siktir et!” oluyor. Evde geçirdiğimiz 17. günün son saatlerine geliyorduk. Mars-30 virüsünden ölenlerin sayısı bir hayli artmıştı. Bu defa: “evet sonumuz yakın” demeye başladık. 2020 yılında Covid-19 salgınını yenmeyi başarmıştık fakat bilim insanları Mars-30 virüsü için ellerinin kollarının bağlı olduğunu söylüyorlardı.…

Gerçek bir olaydan alıntılanmıştır Her şey sabah ekmek almak için dışarıya çıktığımda başladı. Ev ile ekmek almaya gittiğim bakkal arasında tanıklık etmiş olduğum bu olaya belki de inanmayacaksınız. “Hassiktir ordan!” bile diyebilirsiniz. Fakat şu anda anlatacaklarım tamamıyla gerçek. Ekmek almak için evden çıktığımda yolda büyük bir kalabalığın bir apartmanın tepesine bakıp bağırıyorlardı. O anda evde…

Bir varoluş hikayesi Havalar şu sıralar soğuk değildi fakat her an soğuk olacakmış endişesiyle yanıma kapşonlu bir hırka almayı da ihmal etmemiştim. Apartman kapısından mahalleye ilk adımı attığımda hırkanın elimde durması gerektiğini düşündüm. Şimdilik, kısa sürecek olan yolculuğum için hava şartları gayet uygundu. Evden uzaklaşmaya başladıkça, aslında elimde tuttuğum hırkanın çok da gerekli olmadığına kanaat…