“Orfizm’e göre <Ruh> ilahi bir kökene sahiptir ve dünya yaşamı bir tür ceza veya arınma sürecidir. Beden öldükten sonra ruh tanrısal bir aleme dönecektir.” Tüm hikaye böyle başlıyordu.
Nadya’yla ilk defa karşılaşıyordum. Yorgundu. kütüğün üzerinde oturuyordu. Üzerindeki kıyafetler çamur içindeydi. Beni farketmesine rağmen kafasını kaldırmadı. Ormanın derinliklerinden gelen rüzgar saçlarını savurmak istiyordu ama saçlarının ıslaklığı buna izin vermiyordu. Ceketimin iç cebinden sigara paketini çıkarttım ve ona uzattım.
+ Teşekkür ederim.
Hiçbir şey demeden sigarasını yaktım ve ceketimi omuzlarına örttüm. Bir an olsun dönüp bakmadı. Sigaradan bir iç çekti ve dumanı dışarı bıraktığı an ay ışığında kocaman bir mavi duman belirdi.
– fırat, ben…
sözümü o anda kesti
+ biliyorum fırat.
Alaycı ve titreyen bir sesle
+ Komiser Fırat mı demeliyim?
Hala yüzüme bakmıyordu. Eminim bakıyor olsa, alaycı bir bakış atacaktı.
+ Sormayacak mısın?
– Neden beni buraya çağırdın?
Nadya kafasını yavaşça kaldırdı. Ormanın derinliklerinden gelen rüzgar kesildi ve ay ışığını Nadya’ya daha da yakınlaştırdı. Bir eline ayı, bir eline güneşi alabilecek kudretteydi bakışları. Hava soğuk olmamasına rağmen titremeye başladım. Nadya oturduğu kütükten kalktı ve omuzlarına atmış olduğum ceketimi bana geri verdi.
+ Dünya çok güzel bir yer değil Fırat. Kötü ruhların kazandığı bir yer. Savaşmak istiyorum! İyi ruhların arınması için savaşmak istiyorum! Arkana dön bak. Çocuklar ölüyor, kadınlar… Sen ne yapıyorsun? Bu kadar kötülük içinde katillerle savaşan beni arıyorsun! Önümden çekil Fırat. Komiser Fırat…
Sigarasından son nefesi aldı ve izmariti cebinden çıkardığı peçeteye sardı.
– Herkesi öldüremezsin Nadya, katiller ölünce ne oluyor? Bitiyor mu cinayetler? Yeni katiller doğuyor, yeni cinayetler…
+ Her katilin ölümü, bir iyi ruhun daha arınma sürecini tamamlıyor Fırat! Bu bir savaş anlasana… İyi ruhlar ve kötü ruhlar arasındaki savaş! Kimin kazandığı önemli olmayacak dünyada! Arındırmak için ruhları katilleri öldürmeliyiz!
– Yanılıyorsun, iyilik kötülüğe galip gelecek sonunda! Bunu öldürmeden yapacağız, biz o karanlığa geçmeden!
+ Hayır! Kötülüğü yenmek için onların ruhunu sonsuz karanlığa göndermeliyiz! bilgelikle yaşamı sürdüren ruh, ölümden sonra gerçek yerini bulur. İyilik yapan, ışığın evine varır; kötülük yapan ise karanlıkta kalır.
– Peki şimdi ne olacak Nadya? Seni götürmeyeceğim…
uzun bir süre sessizliğe gömüldük.
– Ölmeni istemiyorum Nadya…
+ Benimle gel Fırat, birlikte savaşalım!
– Kiminle savaşacağımı bilmiyorum Nadya.
+ Kötülerle Fırat, kötülerle…